سارایوو و یک چاه آب، با داستان های به ظاهر ساده ولی پُر از استعاره های بسیار ژرف، از سرگذشت غمناک ولی جالب سارایوو در زمان جنگ اخیر بالکان حکایت دارد.
سرنوشت قهرمانان یِرگُویچ که انسان هایی ساده از سه قومیت گوناگون هستند ما را برآن می دارد تا دست کم، لحظات تراژدیِ سارایوو را تا اندازه ای درک کنیم. سبک مالیخولیایی یِرگُویچ و شوخ طبعی بوسنیایی او در این کتاب بیهودگی جنگ را به عنوان مفهومی که از مرزهای بالکان هم فراتر می رود محکوم می کند و درک درست جنگ و صلح را که در اصل کلید کامیابی میلیِنکو یِرگُویچ به عنوان نویسنده است را نشان می دهد.
میلیِنکو یِرگوویچ (Miljenko Jergović) عضو انجمن قلم بوسنی هرزگوین و کرواسی، متولد سال 1344 خورشیدی (1966 میلادی) در سارایوو است. یِرگُویچ مدرک خود را از دانشکده ی ادبیات در همین شهر گرفته است. در سال 1367 نخستین مجموعه سروده های او به نام رصدخانه ی ورشو منتشر شد و جایزه ی گُران Goran و دیزدار Dizdar را در یوگسلاوی دریافت نمود.
در سال 1369 همین کتاب جایزه ی تِنزِر Tenzer را در کرواسی دریافت کرد. دو سال بعد مجموعه داستانهای او به نام مارلبوروی سارایوو (ترجمه ی فارسی: سارایوو و یک چاه) در زاگرب به چاپ رسید و جایزه ی Ksaver Sandor Gjalski را از آن خود کرد. این کتاب سال بعد به دو زبان ایتالیایی و فرانسوی ترجمه شد و پس از آن نیز به زبان های آلمانی، انگلیسی و دیگر زبان های جهانی ترجمه شد. همین کتاب در سال 1374 جایزه ی صلح Ericha-Marije Remarquea را نیز دریافت نمود.
شما باید داخل شوید برای نوشتن دیدگاه.